شهر بنارویه با قدمت تاریخی که از خود بر جای گذاشته از زمان های دیرین تا بحال با فراز و نشیب هایی که داشته؛ مهد فرهنگ بودن خود را به منطقه جنوب فارس نشان داده است. همیشه در این شهر شاهد بودیم که هر از چند گاهی عده ای جوان با شور و اشتیاق به گرد هم جمع آمده و محلی برای تبلیغ عقاید و فرهنگ غنی اسلام شیعی برگزیده و فعالیت می نمودند. اما به علت نبود امکانات، بودجه مکفی و وجود مزاحمان داخلی، مهر خاموشی بر ساعت کوکی زده و برای همیشه از حرکت در دایره زمان باز می ایستادند. از این قبیل می توان به هیت الزهرا و کانون امام هادی(ع) اشاره نمود. اما چند سالی است به خوبی قابل روئیت است مراکزی هستند که با وجود عوامل دلسرد کننده که در پیش روی دارند،اما با این وجود با عشق یا علی گفته و کمر همت بسته اند و در این عرصه آنچه در توان دارند به کار گرفته اند. برای مثال قصد دارم بطور مختصر و درحد اطلاعات خودم از نحوه تشکیل بیت الاحزان فاطمه زهرا(س) بنارویه و فعالیتهایشان برایتان باز گو کنم.
موسسه بیت الاحزان حضرت زهرا (س)شهر بنارویه در سال 1385 با امکانات بسیار کم در خیابان شهید اقتصادی که امروز شعبه خواهران می باشد؛اقدام به فعالیت نموده است.این موسسه بطور شبانه روز در سه مقطع:خواهران،برادران
مکتب النور در حال فعالیت قرآنی می باشد و تا امروز افراد زیادی توانسته اند زیر نظر این مرکز حافظ کل قرآن یا چندین جزء از کلام الله مجید باشند. نکته جالب اینجاست که این مرکز در طی یک سال توانست کل قرآن را بطور صحیح همراه با قوائد تجویدی به کودکان بین 3 تا 5 سال بیاموزد و البته این کودکان در همین مکتب توانسته اند قبل از اینکه به مدرسه بروند بنویسند و بخوانند .
مشخصات برجسته شهرستان لارستان و مرکز ان لار؛ زبان محلی مردم ان است. واژگان زبان لاری خیلی از کلمات را بصورت اشتراکی با زبان فارسی نگهداشته است.هرچند که ترکیب قسمتهای مختلف بصورت ملاحظه کننده ای متفاوت از زبان فارسی اخیر است.
سلام وشرمنده چند وقته چیز ی ننوشتم چون تو روستامون دسترسی ندارم و الان هم اومدم دانشگاه و وقت کردم بنویسم.
به نظرم ساده و زیباتراز همه ی رسم های دنیا باشد. موقع خواستگاری همه بزرگان روستا حضور دارند تا مهریه وباشلق (تعیین مقدار پولی که داماد به خانواده عروس می دهد تا با ان مقداری از جهیزیه را تهیه کنند). مهریه بسیار کم می گیرند باشلق هم نهایتش 2 میلیون تومان . بعد از خواستگاری مراسم عقد که خیلی ساده است برگزار می کنند .ا
اما عروسی:
ساز ونقاره میارن و زنان روستا لباس محلی می پوشند ومی رقصند و عروسی 2 شبانه روز ادامه دارد.
شب اول حنا بندان:خانواده داماد غنچه و یه سری دیگه وسایل مورد نیاز اماده می کنند و با طایفه خود به خانه ی عروس می روند و در انجا حنای عروس و داماد می بندن
ظهر بعد: هر کس دعوت هست(معمولا کل مردم روستا)پذیرایی می شوند و از بعد از ظهر دوباره مراسم شروع می شود هنگام غروب داماد را به اصطلاح میبرند رو(همه جمع می شوند و داماد را به جایی دور از خانه می برند و لباس دامادی تنش می کنند) و بعد داماد را به امام زاده می برند تا برای خوشبختی خودشان دعا کنند. و بعد از برگشتن او را روی تخت می نشانند وشباش می گیرند (مقدار پولی که میهمانان به عنوان کادو به داماد می دهند این مراسم در خانه عروس هم برگزار می شود). و بعد خوردن شام ومابقی مراسم به خانه عروس می روند و بعد از چند ساعت مراسم غم انگیز جدایی عروس از خانواده اش .
وبعداز 3 روز هم مراسم پا واکنون (عروس وداماد به میهمانی پدر عروس می روند وبر عکس)
گفته بودم روستا های زیادی داریم در هر روستا این رسومات تفاوت دارد و اینها کلیاتی از همه روستا ها هست
دراین قسمت قصددارم گوشه ای از فرهنگ سایبان را بیان کنم.
مثل همه جای دیگه مردم قبل از شروع ماه حسینیه را سیاهپوش می کنند .عزاداری از اول ماه شروع شده البته تا هشتم فقط شبها مراسم دارند و روز 9 و10روزهم مراسم دارند.مهمترین مراسم ان روز عاشوراست .
اول صبح مردها برای پخت غذا می روند ومراسم حدود ساعت 10 صبح شروع میشود روز قبل یعنی تاسوعا زنان (اکثرا دخترهای جوان )در حسینیه جمع شده و مقدمات مراسم فردا را فراهم می کنند مهمترین انها اماده کردن کتلها (دوتا کتل وجود دارد که یکی را سیاهپوش کرده که معنی عزااین روز است ودیگری را رنگی یا سبز کده که معنی حجله تازه دامادهای کربلاست)بعداز اینکه همه جمع شدن به طرف امامزاده حرکت کرده و درانجا مراسم عزا را برگزار می کنند بعد به طرف حسینیه می ایند و ناهار خورده ومراسم تمام می شود .
در 70 کیلومتری شهر لار شهری است با جمعیت تقریبا12000 هزار نفری به نام بنارویه با فرهنگی به قدمت صفوی و شاید قبل دوران صفویه با لهجه اچمی. از بزرگان شهر شنیده ام که در قدیم شغل اکثر مردم کشاورزی گندم جو و پنبه و دامداری بوده است.اما امروزه نمی توانم بگویم شغل اکثریت چیست زیرا عده ای مشغول به شغل دولتی و عده کثیری مشغول به شغل آزاد و تعدادی هم در کشورهای حاشیه خلیج فارس در پی کسب درآمد می باشند. یادم می آید تا 15 سال پیش لباس زن های شهر لباس مخصوصی به نام ((قنبل)) بود که از چند دست لباس تشکیل می شد که هیکل را بسیار بزرگ نشان می داد. اما چندسالی است که دیگر از این نوع لباس خبری نیست و اگر هم باشد به ندرت یافت می شود. اگر به شهر بنارویه سفر کنید حتما در خانه های قدیمی به نانوایی های خانگی برخورد خواهید کرد که در زبان محلی به آن (برزه) گویند که زن ها بوسیله آن نان های محلی می پزند
چند نمونه از نان های محلی را برایتان نام می برم
1:شلوت(شلوط):نانی است نرم وقطور و دایره ای شکل
2:بالتوه (بالاتابه) که با آرد و تخم مرغ و کنجد می پزند
3:لیتک:نانی بسیار نازک که اکثرا در ماه رمضان استفاده می شود
مع القصه، نان خورش اهالي "خطه لار" از درويش و مالدار، نيازمند و بي نياز، " ماهي ابه " است كه مساكين در هرشب و روز ان را خالص نان خورش كنند و دولتمندان روغن گرم كرده وو ابليمو مخلوط كرده، صرف نمايند و اگر چندين قسم خوردني و طعام ديگر در سفره باشد، جز اعظم ان سفره "ماهي ابه" بايد شود و ان را در كتاب طب "صحنا" گويند و براي ان منافعي نويسند.
و طريق ساختن ان چنين است كه يك من ماهي "متو" از سر و دم پاك كرده، كوبيده با يك من و نيم اب و نيم من نمك، اميخته يك ماه يا بيشتر يا كمتر بر افتاب گذارند، پس ان را به دست ماليده، با پارچه صاف كرده نيم من خردل صاف كرده، كوبيده و هفتاد مثقال بر انها افزوده، چند روز ديگر بر افتاب گذارند، پس به اندازه خواهش نان خورش كنند.
و ماهي "متو" به ضم ميم و تادو سكون نوعي ماهي دريايي است كه هر يكي به اندازه دو بند از انگشت ادمي باشد و در سواحل درياي فارس از بندرعباس تا بندر كنگان فراوان است.
در هر دامي كرورها گرفته، به افتاب خشك كرده، به اطراف لارستان تا گله دار و جهرم و داراب برده، "ماهي ابه" سازند و زراعت خردل جز در نواحي لار جاي ديگر از فارس نباشد.
زمین باقی می ماند اما انسان فانی است،انسان به جهان چشم می گشاید،اما دوباره در قعر خاک مدفون می گردد.زندگی بس کوتاه است،اما جهان در مکان جاوید خود پایدار باقی می ماند.
partnering with Indigenous peoples to Defend their Lands، Languages، and Cultures
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
